Verslaafd aan een lege inbox

Ik streefde vroeger naar een lege email inbox op het einde van de dag. Ik had ooit geleerd dat dit een goed idee was. In rap tempo de ene na de andere mail beantwoorden, gaf me bovendien een heerlijk, bevredigend gevoel.
Ik had echter vaak niet in de gaten hoeveel tijd ik hiermee mee bezig was. Het aantal mails dat dagelijks binnenstroomde was gigantisch. In de ochtend even screenen op belangrijke nieuwe berichten, kon ontaarden in een paar uur werk.
Ik besefte te laat dat de uren waarin ik de meeste energie had, waren weggevloeid naar reactief werk. Ik had alleen maar gereageerd op de vragen van anderen. Op hun prioriteiten en niet de mijne.

Hier speelden eigenlijk drie problemen:
• Ik viel in de efficiëntie valkuil.
• Ik herkende mijn Saboteur niet.
• Ik was verslaafd aan mijn dopamine shot.

1. Ik viel in de efficientie valkuil.

Als je efficiënt en snel reageert op een mail, krijg je meer mails.
Want als je bekend staat om je snelle reacties, zullen meer mensen je vragen sturen.

Heb jij ook zo’n collega die nooit op je mails reageert? Ben je er ook mee gestopt om hem mails te sturen? Want je rekent niet meer op een antwoord. Heel oncollegiaal, kan je nu denken. Maar deze collega gaat misschien wél op tijd naar huis. En wordt misschien erg gewaardeerd door zijn manager omdat hij zich zo kan focussen op strategische zaken.

Het is daarom essentieel dat je het idee loslaat dat je alles voor elkaar krijgt.
Als je al je mails beantwoordt, zal je minder tijd hebben voor de taken waar je het meest toegevoegde waarde levert.
Welke keuzes zal jij moeten maken als je accepteert dat je niet meer alles kan doen?

2. Ik herkende mijn saboteur niet.

Eigenlijk was de tirannie van de volle mailbox een excuus om nog niet te starten met uitdagender werk. Snel mails beantwoorden was makkelijker dan strategisch nadenken over een complex project. En doordat ik druk bezig was, had ik zelfs niet in de gaten dat ik aan het uitstellen was.

Het is soms heel moeilijk om te doorzien hoe we onszelf saboteren.
We doen allemaal weleens zaken op automatische piloot waarbij we onszelf ondermijnen. Op dat moment zit er een saboteur aan het roer.
Welke saboteur heb jij die je tijd en energie doet verliezen?

3. Ik was verslaafd aan mijn dopamine shot.

Dopamine is de neurotransmitter die door het beloningssysteem van het brein wordt aangemaakt. Het komt vrij bij eten, sociale activiteiten maar ook bij het bereiken van doelen en voltooien van taken. Het zorgt voor een gevoel van voldoening en plezier.

Elke like op social media zorgt voor een shotje geluk in de vorm van dopamine.
Vele apps op je telefoon zijn ontworpen om je beloningscentrum te stimuleren. Tienduizend stappen op je fitbit? Confetti en een dopamine shotje.

Dopamine fungeert als een motivator. Het gevoel van voldoening motiveert je om er mee door te gaan. Waar een klein beetje dopamine de eerste keer nog genoeg is, heb je daarna steeds meer nodig voor hetzelfde fijne gevoel.

Dopamine zorgt dus voor dat lekkere gevoel bij elke mail die je opruimt.
Het werkt bijna als een drug waarbij je in een “mailbox opschoon” trance kan terechtkomen.
En waaruit je dan pas een hele tijd later ontnuchterd ontwaakt.

Welke taken die je snel kan afvinken, geven jou die dopamine hit?
Herken je het stimulerende gevoel dat je aanzet om er mee door te gaan?

In mijn e-book ga ik nog uitgebreider in op de efficiëntie valkuil, het managen van je saboteurs en hoe je je brein vóór je in plaats van tegen je kan laten werken.
Download het hier als je graag meer tijd en energie wil overhouden na je drukke werkdag.
Naar het GRATIS EBOOK